کد مطلب:315566 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154

شهادت اصحاب
دیگر اصحاب امام، پیر و جوان و كودكان به سمت میدان رزم تاختند و به خوبی به عهد خود وفا كردند. زبان از مدح و تمجید آنان قاصر است و تاریخ مانند این جانبازی و جهاد را در هیچ یك از عملیات جنگی سراغ ندارد. آنان با تعداد اندك خود، با دشمنان انبوه، درآویختند و خسارات سنگینی بر آنان وارد كردند. كسی از آنان در عزم خود سست نشد و از ادامه ی كار بازنماند، بلكه همگی سرافراز از آنچه كردند و اندوهناك از آن كه بیشتر نتوانستند انجام دهند، به خون خود آغشته شدند و جان باختند.

امام بزرگوار، كنار قتلگاه آنان مكث كرد، وداع كنان در آنان نگریست، همه را در خون تپیده دید و زمزمه كنان گفت:

«كشتگانی چون كشتگان پیامبران و خاندان پیامبران». [1] .

ارواح پاك آنان به ملكوت اعلی پیوست، در حالی كه افتخاری بی مانند كسب كرده و شرافتی بی همتا برای امت ثبت كرده بودند و به انسانیت ارمغانی بی نظیر در طول تاریخ، داده بودند.

به هر حال، ابوالفضل (علیه السلام) همراه این اصحاب بزرگوار به میادین جنگ شتافت و در جهادشان مشاركت داشت. آنان از حضرت معنویت و شجاعت كسب می كردند و برای جانبازی الهام می گرفتند. در مواردی كه یكی از آنان در حلقه ی محاصره ی دشمن قرار می گرفت، حضرت محاصره را می شكست و او را نجات می داد.



[ صفحه 210]




[1] حياة الامام الحسين، ج 3، ص 239.